مدل تأثیر علّی خودارزشیابی ‌محوری، استقلال شغلی و سرسختی شغلی بر عملکرد شغلی معلمان

پژوهش حاضر با هدف بررسی مدل تأثیر علّی خودارزشیابی ‌محوری، استقلال شغلی و سرسختی شغلی بر عملکرد شغلی معلمان صورت گرفت. روش پژوهش از نوع همبستگی علّی بود. جامعه‌ آماری شامل همه معلمان شاغل در آموزش‌وپرورش شهرستان چایپاره (آذربایجان غربی) در سال تحصیلی 97-96 بود که 306 نفر از آنها با استفاده از نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش حاضر شامل، چهار پرسشنامه سرسختی شغلی مورنو_جیمنز و همکاران (2014)، عملکرد شغلی پاترسون (1990)، خودارزشیابی‌ محوری جاج و همکاران (2003) و استقلال شغلی گانستر (1989) بودند. روایی محتوایی پرسشنامه‌ها را صاحب‌نظران تأیید کردند. پایایی درونی با آزمون آلفای کرانباخ، برای پرسشنامه سرسختی 79/0، عملکرد شغلی 84/0، خودارزشیابی محوری 79/0 و استقلال شغلی 85/0 به دست آمد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و روش تحلیل مسیر برای ارزیابی مدل علّی با استفاده نرم‌افزارهای SPSS  و AMOSانجام گرفت. نتایج نشان داد بین عملکرد شغلی با سرسختی شغلی، استقلال شغلی و خودارزشیابی‌ محوری رابطه‌ای مثبت، مستقیم و معنی‌دار وجود دارد (001/0≥P). به‌علاوه، داده‌های پژوهش با مدل مفهومی پژوهش دارای برازش مناسب بود و مدل معادلات ساختاری نشان داد که از روی سرسختی شغلی و استقلال شغلی می‌توان عملکرد شغلی معلمان را تبیین کرد.